lot balistyczny
Encyklopedia PWN
lot balistyczny, lot niekierowany, tor balistyczny,
lot pocisku lub rakiety przy wyłączonym silniku, podczas którego na pocisk lub rakietę działają tylko siła ciężkości oraz oddziaływania aerodynamiczne;
tor, po którym porusza się środek masy ciała (pocisku) poddanego działaniu sił ciężkości oraz sił i momentów aerodynamicznych;
Mercury
zapoczątkowana 1960 seria amerykańskich jednoosobowych statków kosmicznych, wykorzystanych do realizacji pierwszych balistycznych i orbitalnych lotów astronautów amerykańskich; także nazwa amerykańskiego programu astronautycznego, którego celem była realizacja tychże lotów z zadaniem sprawdzenia zachowania organizmu ludzkiego w warunkach lotu kosmicznych i podczas powrotu na Ziemię oraz przygotowanie astronautów i zdobycie doświadczeń technicznych i organizacyjnych potrzebnych do realizacji kolejnych lotów załogowych w ramach programów Gemini i Apollo.
[mə̣:rkjuri]
,

miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.