lokacyjne
Encyklopedia PWN
lokacja
termin oznaczający w XII–XIV w. założenie nowej wsi lub miasta, z czasem także przekształcenie już istniejącej osady przez regulację przestrzenną i wyodrębnienie prawne, zazwyczaj na podstawie nowego prawa osadniczego, zwanego prawem niemieckim.
[łac.],
ekon. systemy powiązań i zależności między różnego rodzaju instytucjami bankowymi, zwykle określone przez prawo bankowe w danym kraju, które ustala m.in. rolę banku centralnego, rodzaje banków, ich zakres działania oraz zadania nadzoru bankowego.
hist. w systemie gospodarki feudalnej świadczenie składane głównie przez chłopów w pieniądzu lub produktach właścicielom gruntów za ich użytkowanie.
przywilej
[łac.]:
Raiffeisen Bank Polska SA
jeden z pierwszych w Polsce zagranicznych banków,
[rạifaizn ˜],
dziedzina budownictwa obejmująca wszelkiego rodzaju budynki i konstrukcje inżynieryjne wykonane z drewna, wyróżniająca się specyficznym charakterem tworzywa, odrębnymi metodami technologii, systemem konstrukcji i formą artystyczną.
