linearne
Encyklopedia PWN
słoweń. malarz i grafik;
związek organiczny, linearny tetrapirol;
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],
zdolność postrzegania losów własnych i swojej grupy jako części linearnego procesu historycznego;
taniec
sztuka wywodząca się z języka ruchu, drugiego oprócz języka mowy podstawowego środka porozumiewania się ludzi;
[czes. < niem.],
Teby, ob. Thịwe, Thḗbai,
m. w Grecji, w regionie Grecja Środkowej, na północny zachód od Aten;