lejkowatej
Encyklopedia PWN
archeol. kultura środkowego neolitu obejmująca niżowe i wyżynne tereny Europy od północnej Holandii po rz. Bug i od południowej Szwecji po Czechy i Morawy, datowana 3600–2300 p.n.e.
archeol. kultura neolitu występująca w dorzeczu górnego Dunaju w 2. poł. IV tysiąclecia p.n.e.;
badeńska kultura, zw. też kulturą ceramiki promienistej,
archeol. kultura środkowoeur. eneolitu rozwijająca się w 2. poł. III tysiąclecia p.n.e.;
bot. zbiorowa nazwa komórek (martwych) przystosowanych do przewodzenia wody, ze zdrewniałą wtórną ścianą, wykształconą w postaci listw lub pokładu zaopatrzonego w lejkowate jamki;
bot. otwór w pokładzie wtórnej ściany komórkowej (stanowiący zagłębienie j.), wraz z fragmentem ściany pierwotnej na dnie zagłębienia (stanowiącej błonę j.), ułatwiający przepływanie roztworów z jednej komórki do drugiej;
kielisznik, Calystegia,
rodzaj z rodziny powojowatych (Convolvulaceae);
