lecznicze

Encyklopedia PWN

farm. mieszanina sproszkowanych substancji leczn. (i ewentualnie obojętnego sypkiego podłoża — przysypka, zasypka) lub zawieszonych w roztworach wodnych, glicerynowych bądź olejowych (puder płynny);
oczyszczona i skoncentrowana surowica odpornościowa, otrzymywana z krwi zwierzęcej lub ludzkiej;
med. jedna z metod rehabilitacji leczn.;
węgiel leczniczy, Carbo medicinalis,
węgiel aktywowany (otrzymywany z węgla drzewnego lub zwierzęcego) stosowany w lecznictwie;
dieta
[łac. < gr. díaita ‘sposób życia’],
oparty na zasadach dietetyki sposób żywienia się człowieka, charakteryzujący się ustalonym pod względem jakości, ilości i urozmaicenia doborem pokarmów, dostosowanym do potrzeb organizmu.
Hipokrates, Hippokrátēs, ur. ok. 460 p.n.e., wyspa Kos, zm. ok. 377 p.n.e., Larysa (ob. Larisa, Tesalia),
lekarz grecki, zwany ojcem medycyny; twórca zasad etyki lekarskiej i nauki o temperamentach.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia