latarni������
Encyklopedia PWN
miejsce geom. punktów na powierzchni Ziemi, w których mierzony parametr obiektu obserwacji nawigacyjnej (np. latarni mor., radiolatarni, dna morza, satelity nawigacyjnego) ma wartość stałą;
w. w woj. zachodniopomor., w pow. kamieńskim (gmina Międzyzdroje), na wyspie Wolin, nad Zalewem Szczecińskim i jez. Wicko Wielkie, na skraju Wolińskiego Parku Narodowego;
mapa przedstawiająca część powierzchni kuli ziemskiej zawierającą oceany, morza lub ich fragmenty wraz z wybrzeżami.
nawigacja
prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.
[łac. navigatio ‘żegluga’],
określanie pozycji statku wodnego na podstawie wzrokowej obserwacji obiektów lądowych, np. latarni mor.;
soczewka Fresnela, soczewka schodkowa,
element opt. składający się z szeregu pierścieniowych wycinków zwykłych soczewek optycznych o tak dobranych promieniach krzywizny, że ich ogniskowe są jednakowe, co powoduje, że aberracja sferyczna (aberracje układu optycznego) s.F. jest minim.;
