latarni������������������
Encyklopedia PWN
latarnia
techn. zespół urządzeń do stacjonarnego, sztucznego oświetlenia otwartej przestrzeni (dróg, placów).
[łac.],
latarnia
arch. okrągła lub wieloboczna wieżyczka nad dachem lub kopułą, z gęsto rozmieszczonymi oknami, zwieńczona hełmem;
[łac.],
latarnia
rzem. artyst. źródło światła w obudowie z drewnianych lub metalowych ramek, wypełnionych płytkami z rogu, alabastru lub przetłuszczonego papieru, a od czasów nowoż. — gł. szkłem lub miką.
[łac.],
budowla na brzegu, wyspie lub dnie morza;
stożkowaty, 5-promienny aparat żujący jeżowców.
światło naziemne, widoczne stale lub okresowo z każdego kierunku;
