lantan
Encyklopedia PWN
monacyt
minerał, fosforan ceru Ce[PO4 ], z domieszką lantanu, lantanowców, toru, uranu;
[gr.],
minerał, tlenek itru, uranu, wapnia, niobu i żelaza (Y,U,Ca)(Nb,Fe3+)2(O,OH)6;
szkło techniczne stosowane do wyrobu soczewek, pryzmatów i in. elementów układów optycznych (w mikroskopach, aparatach fotograficznych, lunetach, teleskopach, spektrofotometrach i in. przyrządach kontrolno-pomiarowych), a także do produkcji szkła do okularów.
połączenia wodoru z innymi pierwiastkami chem., o ogólnym wzorze YnHm (Y — atom dowolnego pierwiastka);
