lakierniczy

Encyklopedia PWN

pigmentowane wyroby lakierowe;
związki wielkocząsteczkowe będące błonotwórczymi składnikami (błonotwórcza substancja) wyrobów lakierowych; są to stałe lub ciekłe substancje org. rozpuszczalne w rozpuszczalnikach org.; jako ż.l. są stosowane żywice naturalne (m.in. mastyks, damara, kalafonia) i — na dużo większą skalę — żywice syntetyczne, wśród których
benzol, benzol surowy,
ciekły produkt odgazowania węgla otrzymywany w koksowniach i gazowniach;
ogół procesów technol. mających na celu nadanie elementom i wyrobom z drewna i tworzyw drzewnych wymaganego kształtu i wymiarów, usunięcie niedopuszczalnych wad drewna lub poprawę jego naturalnych cech przez uwydatnienie rysunku, barwy i połysku oraz nakładanie powłok malarsko-lakierniczych w celu wykończenia powierzchni, utwardzenia i zabezpieczenia przed wpływami zewnętrznymi;
duroplasty
[łac. durus ‘twardy’, gr. plastós ‘ulepiony’],
duromery, tworzywa utwardzalne,
grupa tworzyw sztucznych, które po utwardzeniu w wyniku nieodwracalnego procesu sieciowania zachodzącego pod wpływem ogrzewania (tworzywa termoutwardzalne) albo działania związków chemicznych,
związki organiczne, pochodne kwasów i alkoholi lub fenoli;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia