kątowa
Encyklopedia PWN
heliometr
odmiana lunety stosowana w XIX w. do pomiaru małych (rzędu kilkunastu do kilkudziesięciu minut łuku) odległości kątowych między gwiazdami, rozmiarów kątowych Księżyca, Słońca;
[gr. hḗlios ‘słońce’, metréō ‘mierzę’],
astr. technika wykorzystująca falowe właściwości promieniowania elektromagnetycznego w obszarze jego spójności — interferencję, do pozyskania informacji o emitującym to promieniowanie obiekcie astronomicznym.
kinematyka
dział mechaniki klas. zajmujący się badaniem geom. właściwości ruchu ciał bez uwzględnienia ich cech fiz. i działających na nie sił.
[gr. kínēma ‘ruch’],
ruch precesyjny cząstki (np. elektronu) lub układu cząstek (atomu, jądra atomowego) mających w polu magnet. własny moment magnetyczny;
fiz. wielkość skalarna będąca odwrotnością długości fali: σ = 1/λ (w spektroskopii oznaczana symbolem ῡ);