kątowa
Encyklopedia PWN
fiz. okresowe lub prawie okresowe zmiany stanu układu fiz. (np. wahadła, struny, obwodu elektr.), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem dostarczonej do układu energii.
drgania harmoniczne, drgania proste, drgania sinusoidalne,
fiz. najprostszy rodzaj drgań okresowych (akustycznych, elektrycznych, mechanicznych), podczas których charakteryzująca je wielkość fizyczna A (np. wychylenie ciała, napięcie elektryczne) zmienia się według wzoru: A = A0sin(ωt + φ0), gdzie A0 — amplituda, ω — częstość kątowa, t — czas, φ0 — faza początkowa.
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
elipsoida obrotowa spłaszczona, najbardziej zbliżona kształtem do powierzchni geoidy na całej Ziemi.
elongacja
astr. różnica długości ekliptycznych planety i Słońca, w przybliżeniu równa odległości kątowej planety od Słońca na sferze niebieskiej;
[łac. elongatio ‘odległość’],
zespół wartości podstawowych parametrów geodezyjnych, określających rozmiary i figurę oraz pole siły ciężkości Ziemi, przyjmowany do stosowania na podstawie rezolucji Międzynar. Unii Geodezji i Geofizyki (MUGG) na wniosek Międzynar. Asocjacji Geodezji;
