kąta
Encyklopedia PWN
mat. część przestrzeni ograniczona powierzchnią stożkową o wierzchołku w punkcie O, będącym środkiem sfery;
mat. suma 2 półpłaszczyzn o wspólnym brzegu (krawędź kąta dwuściennego) i jednej z części, na jakie rozcinają one przestrzeń;
połowa kąta wierzchołkowego stożka Macha.
jeden z dwóch kątów przyległych wyznaczonych przez styczne do krzywych w punkcie ich przecięcia.
mat. szczególny przypadek kąta bryłowego — ograniczająca go powierzchnia stożkowa składa się z kątów płaskich;
w. w woj. pomor., w pow. nowodworskim (gmina Sztutowo), na Mierzei Wiślanej, nad Zalewem Wiślanym; od Zat. Gdańskiej oddzielone 2-kilometrowym wałem zalesionych wydm;
