kąt
Encyklopedia PWN
kąt, kąt płaski niezorientowany, kąt płaski,
mat. część płaszczyzny ograniczona 2 półprostymi o wspólnym początku; półproste te nazywa się ramionami kąta, a ich początek — wierzchołkiem;
fiz. specyficzny kąt padania fali elektromagnetycznej (światła) na powierzchnię rozdzielającą 2 ośrodki o różnych współczynnikach załamania, charakteryzujący się tym, że kąt padania i kąt załamania tworzą w sumie 90°
fiz. maks. kąt padania fali na płaszczyznę rozdzielającą 2 ośrodki o różnych współczynnikach załamania, dla którego spełnione jest prawo Snella;
kąt skierowany, kąt zorientowany,
mat. kąt płaski, którego jedno ramię przyjmuje się za początkowe, a drugie — za końcowe;
mat. kąt o wierzchołku leżącym na okręgu i ramionach zawierających cięciwy tego okręgu;
