krótkofalową
Encyklopedia PWN
diatermia, w której wykorzystuje się pole elektromagnetyczne o częstotliwości w pasmach 10–15 MHz i 40–50 MHz;
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
promieniowanie elektromagnetyczne występujące w atmosferze ziemskiej;
aeronomia
nauka o górnych warstwach atmosfery ziemskiej, dział fizyki atmosfery.
[gr. aḗr ‘powietrze’, nómos ‘prawo’],
przyrządy i urządzenia służące do obserwacji astronomicznych.