krystalitów

Encyklopedia PWN

[gr. krýstallos ‘kryształ’],

ciało stałe o uporządkowanej, sieciowej budowie wewnętrznej (monokryształ), ograniczone (w odróżnieniu od kryształu) przypadkowymi dowolnymi powierzchniami, a nie płaskimi ścianami;

tekstura krystaliczna,

uprzywilejowana wzajemna orientacja przestrzenna krystalitów w materiale polikrystalicznym (polikryształ);

Debye’a–Scherrera–Hulla metoda

[m. debaja szerera hala],

jedna z metod krystalografii rentgenowskiej.

kryształ

[gr. krýstallos],

ciało w stałym stanie skupienia, o prawidłowej budowie wewnętrznej, ograniczone naturalnymi płaskimi ścianami, tworzącymi wypukły wielościan (krystalograficzne postacie).

dendryt

[gr.],

kryształ dendrytyczny,

agregat krystalitów przypominający kształtem rozgałęzione drzewo, krzew, paproć itp.;

krystalizacja

[gr.],

tworzenie się i wzrost kryształów (lub krystalitów);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>