krańcowy
Encyklopedia PWN
jeden z 3 głównych nurtów ekonomii neoklasycznej (oprócz szkoły lozańskiej i szkoły austriackiej);
ekon. współczynnik określający rozmiary krańcowego wpływu, jaki wywiera zmiana jednej wielkości ekonomicznej na drugą, której ta pierwsza jest składnikiem.
ekon. teoria opisująca zachowanie konsumenta, uwzględniająca subiektywne zadowolenie ze spożywanych dóbr (użyteczność) oraz obiektywne ceny dóbr i dochód konsumenta.
stan, w którym nie występują tendencje (bodźce) do zmiany zachowań podmiotu gospodarczego lub oddziaływanie tych sił wzajemnie się znosi;
Clark
ekonomista amerykański,
[kla:rk]
John Bates, ur. 26 I 1847, Providence (stan Rhode Island), zm. 21 III 1938, Nowy Jork,
extremis malis extrema remedia
na krańcowe zło krańcowe środki.
[łac.],