końcowe

Encyklopedia PWN

ekon. urządzenie księgowe służące do ewidencji, wyrażonych w jednostkach pieniężnych, zdarzeń gospodarczych lub finansowych.
kurczliwe narządy zwierząt i człowieka, strukturalne i funkcjonalne podjednostki układu mięśniowego zbudowane z tkanki mięśniowej;
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
fizjol. zespół procesów fiz. i chem. prowadzących do rozdrobnienia, a następnie do rozłożenia pokarmu pod wpływem enzymów na proste związki chemiczne, które stanowią materiał energ. i budulcowy komórek organizmu;
4 X 1977–9 III 1978 pierwsze spotkanie przeglądowe w ramach procesu Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, zwołane zgodnie z postanowieniami Aktu końcowego (KBWE).
koncentrator
[łac.],
ang. hub,
inform. urządzenie stopnia abonenckiego systemu telekomutacyjnego (telekomutacja), do którego jest przyłączona określona liczba urządzeń końcowych (aparatów telefonicznych, telegraficznych, komputerów, terminali), służące do ich łączenia z centralą telekomunik. za pośrednictwem znacznie mniejszej liczby kanałów telekomunikacyjnych.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia