kosmologii
Encyklopedia PWN
kwintesencja
filoz. w kosmologii Arystotelesa i w nurcie arystotelesowskim kosmologii średniowiecznej najdoskonalszy pierwiastek struktury Wszechświata;
[łac. quinta essentia ‘piąty żywioł’],
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
żyd. filozof z Hiszpanii, talmudysta;
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
adźiwikowie
indyjska szkoła rel.-filoz., grupująca wędrownych nagich ascetów, związanych z dźinizmem i buddyzmem;
[sanskr. ājīvika],
agama
Święte teksty późnego hinduizmu; w dźinizmie zbiór świętych pism kanonicznych uznawany przede wszystkim przez śwetambarów.
[sanskr. āgama ‘to, co przyszło’]: