kopolimeryzacja

Encyklopedia PWN

kopolimeryzacja
[łac.-gr.],
proces polimeryzacji zachodzący z udziałem co najmniej 2 różnych monomerów.
buta-1,3-dien, H2C=CH–CH=CH2,
związek organiczny, węglowodór nienasycony z grupy dienów;
związki org., acykliczne lub cykliczne węglowodory o wzorach ogólnych odpowiednio CnH2n-2 lub CnH2n-4, w których cząsteczkach występują 2 wiązania podwójne;
kauczuk
[fr. < indiań. cahuchu ‘łzy drzewa’],
naturalne lub syntetyczne tworzywo odznaczające się dużą elastycznością (elastomery).
kauczuki syntetyczne, produkty polimeryzacji lub kopolimeryzacji fluoropochodnych;
poliformaldehyd, polioksymetylen, POM,
polimer o budowie [–CH2O–]n, otrzymywany w wyniku polimeryzacji formaldehydu i następnie blokowania końcowych grup –OH bezwodnikiem octowym lub kopolimeryzacji cyklicznego trimeru formaldehydu — trioksanu (C3H6O3) z dioksolanem w obecności katalizatorów polimeryzacji jonowej (polimeryzacja);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia