kontynentów

Encyklopedia PWN

[gr.],

dział magnetyzmu ziemskiego, nauka zajmująca się badaniem pola magnet. Ziemi w jej przeszłości geologicznej;

[gr.],

geol. dawny kontynent, w którego skład wchodziły wszystkie współczesne bloki kontynentalne, powstały pod koniec paleozoiku wskutek zderzenia się ze sobą Gondwany, Euroameryki oraz kontynentów syberyjskiego i kazachskiego.

proterozoik

[gr. próteros ‘wcześniejszy’, zṓon ‘zwierzę’],

eon proterozoiczny, eozoik,

drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;

Stany Zjednoczone. Warunki naturalne

terran,

geol. pospolicie używana skrótowa wersja terminu „terran tektonostratygraficzny”,

trzeciorzęd,

pierwszy okres (jednostka geochronologiczna) ery kenozoicznej, trwający od ok. 65 do 1,8 mln lat temu (według niektórych poglądów — do 2,5 mln lat temu); także system (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tym okresie.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>