kontynentów
Encyklopedia PWN
najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
orogen
geol. wielka, prostolinijna lub łukowata struktura tektoniczna będąca wytworem orogenezy.
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
orogeneza
geol. termin, którego etymologia wskazuje na proces powstawania gór, ale który w literaturze geologicznej jest najczęściej używany na określenie procesów tektonicznych prowadzących do tworzenia się wielkich struktur tektonicznych, zwanych orogenami (orogen).
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
Euroameryka, Laurussia,
geol. dawny kontynent istniejący od dewonu do wczesnego permu, powstały w wyniku kolizji staropaleozoicznych kontynentów Baltiki i Laurencji, rozdzielonych wcześniej przez ocean Japetus.