kontynentów

Encyklopedia PWN

kenozoik
[gr. kainós ‘nowy’, zōḗ ‘życie’],
era kenozoiczna,
najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
orogen
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
geol. wielka, prostolinijna lub łukowata struktura tektoniczna będąca wytworem orogenezy.
orogeneza
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
geol. termin, którego etymologia wskazuje na proces powstawania gór, ale który w literaturze geologicznej jest najczęściej używany na określenie procesów tektonicznych prowadzących do tworzenia się wielkich struktur tektonicznych, zwanych orogenami (orogen).
Euroameryka, Laurussia,
geol. dawny kontynent istniejący od dewonu do wczesnego permu, powstały w wyniku kolizji staropaleozoicznych kontynentów Baltiki i Laurencji, rozdzielonych wcześniej przez ocean Japetus.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia