kontynentalnych

Encyklopedia PWN

proterozoik
[gr. próteros ‘wcześniejszy’, zṓon ‘zwierzę’],
eon proterozoiczny, eozoik,
drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;
szelf
[ang. shelf ‘półka’],
najniższa, płaska (maksymalny spadek 2°) część kontynentu, zalana przez morze, rozciągająca się do średniej głębokości 200 m;
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
kontynent położony w większości na półkuli wschodniej, po obu stronach równika;
najmniejszy kontynent na Ziemi, położony na półkulach wschodniej i południowej;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia