konstruowaniem
Encyklopedia PWN
aeromechanika
dział mechaniki płynów zajmujący się równowagą i przepływem gazów (gł. powietrza) i oddziaływaniami między gazem a zanurzonym w nim ciałem;
[gr. aḗr ‘powietrze’, mēchanikḗ ‘sztuka konstruowania maszyn’],
czasopismo awangardy poet., wyd. 1924–25 w Warszawie
dyscyplina zaliczana do zespołu nauk społecznych i/lub nauk kulturoznawczych; jest także jedną z podstawowych dziedzin nauk antropologicznych (obok antropologii fizycznej, etnolingwistyki, etnohistorii i antropologii stosowanej) zajmującą się kulturowymi aspektami ludzkiej egzystencji.
antropomorfizacja
lit. odmiana animizacji, przypisywanie przedmiotom, zjawiskom natury, roślinom, zwierzętom, pojęciom abstrakcyjnym, istotom boskim cech fiz. oraz psychicznych zachowań i motywów postępowania właściwych człowiekowi;
[gr. ánthrōpos ‘człowiek’, morphḗ ‘kształt’],
architektura
sztuka tworzenia ładu w otoczeniu w celu dostosowania go do zaspokojenia wielorakich fizycznych, materialnych i kulturowych potrzeb ludzi przez planową przemianę naturalnego środowiska oraz budowanie form i wydzielanie przestrzeni o różnym przeznaczeniu.
[łac. < gr. architéktōn ‘budowniczy’],
automatyzacja
stosowanie urządzeń do zbierania i przetwarzania informacji, przejmujących pewne działania poznawcze, intelektualne i decyzyjne człowieka, wykonywane dotąd przez niego w trakcie użytkowania obiektu (np. obrabiarki, samolotu, banku) lub w trakcie prac twórczych (np. projektowania, konstruowania, uczenia).
[gr.],
