konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
tworzywa otrzymywane w wyniku połączenia w jedną całość kilku lub kilkudziesięciu warstw nośnika (najczęściej forniru, arkuszy papieru, tkanin: bawełnianych, azbestowej, szklanej) przesyconych lub powleczonych żywicą syntetyczną (np. fenolowo-formaldehydową, poliestrową, epoksydową, melaminową);
ros. architekt, poeta, etnograf i tłumacz;
wynalazca austriacki;
techn. stałe substancje o określonych właściwościach, wykorzystywane przez ludzi do wytwarzania złożonych produktów (zwłaszcza narzędzi i maszyn).
sztuka projektowania i wyrabiania mebli;
metale
substancje odznaczające się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym, charakterystycznym połyskiem, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz plastycznością.
[łac. metallum < gr. métallon ‘kopalnia’, ‘kruszec’],