konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
elastooptyka
doświadczalna metoda analizy stanu naprężenia i odkształcenia w ciałach stałych —
[łac. elasticus ‘sprężysty’, gr. optikós ‘wzrokowy’ < optós ‘widzia(l)ny’],
optyka naprężeń, fotosprężystość,
materiały (i wyroby) stosowane w elektrotechnice, elektronice i elektrotermii ze względu na ich właściwości (duża rezystywność i wytrzymałość elektr., mała stratność elektr., ogniotrwałość itp.)
produkty wytwarzane z żywic fenolowo-formaldehydowych typu nowolaków i rezoli;
niemiecki konstruktor samolotów i śmigłowców.
ros. choreograf, tancerz.
