konotacja

Encyklopedia PWN

[łac. con ‘razem’, notatio ‘oznaczanie’],

językozn. pojęcie i termin wprowadzone do językoznawstwa przez K. Bühlera jako podstawowe dla teorii składni;

[łac. con˜ ‘razem’, notatio ‘oznaczanie’],

log. sens, znaczenie, treść nazwy, ogół cech współoznaczanych przez nią, tj. takich, ze względu na posiadanie których uznajemy przedmioty za desygnaty danej nazwy;

chwiejność,

log. właściwość wyrażenia wieloznacznego, którym ktoś, nieświadomy tej wieloznaczności, posługuje się, przyporządkowując raz jedną, raz drugą konotację.

detrybalizacja

[łac.],

proces rozpadu struktur plemiennych i szczepowych;

eklektyzm

[gr. eklektikós ‘wybierający’],

arch., szt. plast. termin przejęty z filozofii, oznaczający połączenie w jednym dziele wybranych elementów pochodzących z różnych epok i środowisk artystycznych, które nie prowadzi do syntezy formy;

międzytestamentalna literatura.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>