komórkowa
Encyklopedia PWN
biol. najmniejsza występująca w przyrodzie, zdolna do życia, samoodtwarzająca się struktura o złożonej organizacji.
pierwotniaki, Protozoa,
jednokomórkowe lub kolonijne organizmy o typowej eukariotycznej (eukarionty) organizacji komórki;
prokarionty, organizmy prokariotyczne,
biol. grupa jednokomórkowych organizmów niemających wyodrębnionego z cytoplazmy jądra komórkowego oraz organelli komórkowych typowych dla eukariontów, takich jak: mitochondria, chloroplasty, aparat Golgiego, retikulum endoplazmatyczne.
chromosomy
genet. struktury zawierające materiał genetyczny komórki;
[gr. chrṓma ‘barwa’, sṓma ‘ciało’],
cytoplazma
biol. obszar w komórce oddzielony od środowiska zewnętrznego błoną komórkową (w komórkach eukariotycznych — obszar między błoną komórkową i otoczką jądrową);
[gr.],
eukarionty, organizmy eukariotyczne, organizmy jądrowe, jądrowce, karionty, karioty, Eukaryota, Eucaryota, Eucarya, Karyota, Caryota,
organizmy zbudowane z komórek o wyższym stopniu organizacji;
