kompasowy

Encyklopedia PWN

[gr.],

biol. jedna z taksji, reakcja ruchowa będąca wyższą formą kompasowej reakcji, pozwalająca zwierzętom (np. pszczołom, ptakom) utrzymywać stały kąt trasy ruchu względem światła dochodzącego od ciała niebieskiego (Słońca, Księżyca), zmieniającego w ciągu doby swe położenie na niebie;

magnetycznego pola czucie,

biol. zdolność do oceny kierunków położenia biegunów geomagnetycznych Ziemi, stwierdzona u ślimaków, owadów, ryb i ptaków;

menotaksja

[gr.],

biol. rodzaj → kompasowej reakcji.

namiar, peleng,

kąt zawarty między kierunkiem ku biegunowi a linią łączącą obserwatora z obiektem namierzanym (linią n.);

portolany

[wł. < łac.],

portulany, mapy portolanowe,

morskie mapy żeglarskie (z naniesioną różą kompasową), stosowane XIII–XVII w.;

rumb