klinowa
Encyklopedia PWN
najstarszy język semicki; język starożytnego miasta-państwa Ebla (obecnie Syria);
wymarły język ludności Elamu, używany w II i I tysiącleciu p.n.e.; znany z około 10 000 inskrypcji klinowych.
Frygijczycy, Frygowie, gr. Phrýges, Bríges,
lud staroż. pochodzenia indoeur., blisko spokrewniony z Grekami, w źródłach klinowych zw. Muszkami;
astronom;
granit pismowy, granit hebrajski,
odmiana gruboziarnistego granitu, bogatego w skalenie potasowe poprzerastane drobnymi wrostkami kwarcu, które kształtem i układem przypominają starożytne pismo klinowe.
