klinowa
Encyklopedia PWN
język wschodniosemicki; jako język żywy istniał do IV w. p.n.e., jako nauk. i liturgiczny do początku n.e.; używany początkowo przez Akadów tylko w Mezopotamii, od II tysiąclecia p.n.e. rozprzestrzeniał się na prawie cały staroż. Bliski Wschód;
Alalach, ob. Tell Açana,
staroż. miasto w południowej Turcji, w prow. Hatay;
Amoryci, akadyjskie Amurru,
plemiona zachodniosemickie, które w XXV–XXI w. p.n.e. napływały z Pustyni Syryjskiej na tereny Mezopotamii;
starożytne języki Anatolii, najstarsza gałąź indoeuropejskiej rodziny językowej;
jeden z najstarszych znanych władców w staroż. Anatolii;
wszelkie materialne ślady działania ludzi w przeszłości, umożliwiające rekonstrukcję różnych dziedzin ich bytowania;
