klimat

Encyklopedia PWN

Himalaje, chiń. Himalaya Shan, tybet. Kangripejde, hindi i nepalskie Himālaya, urdu Himalāyā, ang. Himalaya(s), staroż. Imaus,
system górski w południowej części Azji Środkowej, najwyższy na Ziemi, położony na terytorium Chin, Indii, Nepalu, Bhutanu i Pakistanu.
klimatologia
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
nauka przyrodnicza, dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem klimatu w różnych skalach czasowych i przestrzennych, na tle i w powiązaniu z innymi elementami środowiska geograficznego (meteorologia);
jeden z odnawialnych zasobów przyrody, powstający w wyniku procesu lasotwórczego jako kompleks, w którym roślinność swoista dla danego regionu biogeograficznego i wyróżniająca się ilościowym udziałem drzew rosnących zwarcie, świat zwierzęcy, klimat lokalny, stosunki wodne i gleba są powiązane wzajemnymi wpływami i zależnościami.
nauka o klimacie w minionych epokach geol. i historycznych;
Andy, Los Andes, Cordillera de los Andes,
wielki system górski w Ameryce Południowej.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia