klarowaniem
Encyklopedia PWN
klarowanie
techn. proces wydzielania zawiesiny ciał stałych z cieczy; cząstki stałe zawieszone w cieczy opadają pod wpływem siły ciężkości na dno naczynia lub aparatu (sedymentacja), a klarowną ciecz zlewa się znad osadu (dekantacja);
[niem. klaren < łac. clarus ‘jasny’],
klarowanie statku, klar statku,
żegl. przygotowanie statku do wyjścia w morze (klar morski), prac przeładunkowych w porcie (klar portowy), do żeglugi przy złej pogodzie (klar sztormowy), przygotowanie okrętu wojennego do walki (klar bojowy);
żegl. czynności formalno-prawne i uiszczenie opłat związane z przyjściem statku do portu, postojem i wyjściem z portu;
techn., chem. proces mech. rozdzielania układów niejednorodnych — zawiesin cząstek stałych w cieczach oraz aerozoli (cząstek ciała stałego lub cieczy rozproszonych w gazie), polegający na oddzieleniu fazy rozproszonej (cząstek) od fazy ciągłej (cieczy lub gazu) podczas przepływu przez porowatą przegrodę filtracyjną.
związki chemiczne arsenu z tlenem;
flokulacja
proces łączenia się stałych cząstek układu zdyspergowanego w większe zespoły, zachodzący w ośrodku ciekłym pod wpływem dodatku związków wielkocząsteczkowych, zw. flokulantami;
[łac.],
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
