kineskop telewizyjny
Encyklopedia PWN
kineskop
rodzaj obrazowej lampy elektronopromieniowej przeznaczonej do przetwarzania sygnału elektrycznego (wizyjnego) na obraz świetlny oglądany na ekranie;
[gr. kínēma ‘ruch’, skopéṓ ‘patrzę’],
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
projektor telewizyjny, wideoprojektor,
urządzenie przeznaczone do otrzymywania (na ekranie projekcyjnym) powiększonego obrazu świetlnego w wyniku przetworzenia sygnału elektr. (wizyjnego) dostarczonego na wejście p.t. z komputera, magnetowidu, odtwarzacza DVD, kamery wideo, tunera telewizyjnego i in. Składa się z przetwornika sygnałów wizyjnych na obraz świetlny oraz z układu opt. (soczewek, zwierciadeł), przeznaczonego do rzutowania (projekcji) obrazu na ekran. W wyniku projekcji obraz ulega znacznemu powiększeniu w stosunku do obrazu, jaki można otrzymać na ekranie monitora.
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
telewizja, procesy techniki telewizyjnej,
ekran, na którym obraz powstaje w wyniku luminescencji luminoforu, wywołanej działaniem krótkofalowego promieniowania elektromagnetycznego (np. rentgenowskiego, nadfioletowego) lub strumienia cząstek (elektronów, protonów, cząstek α);