kationem
Encyklopedia PWN
związki chemiczne wybiórczo absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym (o długości fali od ok. 400 do 780 nm) warunkujące barwę organizmów roślinnych i zwierzęcych albo nadające barwę przedmiotom użytkowym.
związek chemiczny składający się z dużego organicznego kationu i nieorganicznego lub organicznego anionu, krzepnący w temperaturze niższej od temperatury pokojowej i charakteryzujący się małą lepkością;
związki chemiczne o budowie krzemianów,
jon
atom lub grupa atomów obdarzona dodatnim lub ujemnym ładunkiem elektrycznym;
[gr. iṓn ‘idący’],
kation org., w którym dodatni ładunek wywołany deficytem elektronów jest zlokalizowany na atomie węgla;
kationit
stały → wymieniacz jonowy (jonit) mający zdolność wymieniania własnych kationów na równoważną liczbę kationów z roztworu.
[gr.],