kationem

Encyklopedia PWN

kation
[gr.],
chem. jon o dodatnim ładunku elektrycznym (jon);
elektroda
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
odsalanie wody, demineralizacja wody,
całkowite lub częściowe usuwanie z wody rozpuszczonych w niej soli;
związki koordynacyjne, związki kompleksowe, kompleksy,
złożone cząsteczki lub jony (kationy, aniony), w których atom (lub jon) zw. atomem (jonem) centralnym jest połączony za pomocą wiązania koordynacyjnego z ligandami — jonami lub cząsteczkami obojętnymi.
amonowy jon, amon, ,
kation, pod względem właściwości chem. zbliżony do kationów litowców;
chem. charakterystyczna cecha niektórych cyklicznych związków org. (polienów) o sprzężonym układzie wiązań podwójnych i płaskiej budowie cząsteczki, przejawiająca się w ograniczeniu skłonności wiązań podwójnych do ulegania reakcjom przyłączenia (addycji) przy jednoczesnym zwiększeniu skłonności cząsteczek do reakcji podstawienia.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia