kandelabrem
Encyklopedia PWN
kandelabr
stojący świecznik dwu- lub kilkuramienny, symetrycznie rozgałęziony, zdobiony motywami ornamentalnymi i figuralnymi;
[łac. candelabrum < candela ‘świeca’],
przedmiot, często ozdobny, służący za podstawę świecy;
rzeźbiarz;
włoski złotnik, medalier, rzeźbiarz i pisarz.
działalność artystyczna Etrusków zamieszkujących tereny środkowej Italii, między Morzem Tyrreńskim, Tybrem i Arno, od IX do I w. p.n.e.
Hildesheim
m. w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rz. Innerste (dorzecze Wezery), na południowy wschód od Hanoweru.
[hı̣ldəshaim] ,