kamienia miedziowego

Encyklopedia PWN

stop siarczków miedzi(II) i żelaza(II) o ogólnym wzorze xFeS · yCu2S, zawierający ok. 25% siarki i 10–65% miedzi, ponadto małe ilości siarczków innych metali i metale szlachetne, gł. srebro, a także złoto, platynę, pallad;
dział techniki obejmujący całokształt procesów związanych z wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych, ich przeróbką (wzbogacanie kopaliny) w celu racjonalnego wykorzystania i dostosowania do potrzeb użytkowników; również dział gospodarki.
miedź, Cu, cuprum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 29;
konwertor
[ang. < łac.],
hutn. zbiornik z blachy stalowej, wyłożony materiałem ogniotrwałym, służący do przeprowadzania procesu utleniania (w wysokich temperaturach) domieszek w ciekłym wsadzie metalowym przez przedmuchiwanie go powietrzem lub wdmuchiwanie tlenu (albo przedmuchiwanie tlenem);
substancja pochodzenia nieorganicznego lub organicznego, powstała w wyniku procesów zachodzących w skorupie ziemskiej, tworząca złoże;
województwo (od 1999) w południowo-zachodniej części Polski; graniczy z Czechami na południu, z Niemcami na zachodzie, z woj.: lubuskim i wielkopol. na północy oraz opolskim na wschodzie;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia