każe
Encyklopedia PWN
Kazań, Kazạń,
m. w Rosji, na l. brzegu Wołgi, przy ujściu do niej Kamienki;
mowa Jezusa z rozdziałów 5–7 Ewangelii Mateusza, zawierająca jego najistotniejsze nauki;
rękopiśmienny zbiór kazań z pocz. XV w.; zachowany w Bibliotece Kapitulnej w Gnieźnie.
najstarszy zabytek pol. prozy;
Budda
twórca uniwersalistycznej religii misyjnej zwanej od jego przydomka buddyzmem.
[sanskr. buddha ‘przebudzony’, ‘oświecony’],
Buddha, właśc. Siddhartha Gautama, ur. ok. 560 p.n.e., wieś Lumbini w pobliżu Kapilawastu (obecnie w Nepalu), zm. ok. 480 p.n.e., Kuśinagara (ind. stan Bihar),
Eckhart
, zw. Meister Eckhart, Mistrz Eckhart, ur. ok. 1260, Hochheim (Turyngia), zm. między 1327 a 1329, Awinion lub Kolonia(?),
filozof, teolog, twórca nadreńskiej szkoły duchowości.
[ẹkhart],
Eckehart, Johannes 
kaznodzieja;
Popiełuszko Jerzy, błogosławiony, ur. 14 IX 1947, Okopy k. Suchowoli (Podlasie), zm. 19 X 1984, Włocławek,
ksiądz, kaznodzieja, duszpasterz ludzi pracy; 2010 beatyfikowany.
Tatarstan, Republika Tatarstanu, ros. Riespublika Tatarstan, tatarskie Tatarstan Respublikası,
republika na wschodzie eur. części Federacji Ros., na Powołżu;
władca indyjski panujący prawdopodobnie 268–232 p.n.e.
kaznodzieja i pisarz;
językoznawca rosyjski;
Franciszek z Asyżu, Biedaczyna z Asyżu, Franciszek Seraficki, właśc. Giovanni Bernardone, święty, ur. ok. 1181, Asyż, zm. 3 X 1226, tamże (Porcjunkula),
włoski zakonnik i kaznodzieja; założyciel zakonów: franciszkanów, klarysek oraz tercjarzy.
Jezus Chrystus
założyciel i centralna postać chrześcijaństwa, które uważa go zarazem za człowieka i wcielonego Syna Bożego.
[gr. Iēsoús < hebr. Yě(hô)šû‘a ‘Jahwe zbawieniem’, skrócone do Yěšû‘],
Jezus z Nazaretu, ur. między 8 a 7 r. p.n.e., zm. 7 IV 30(?) r. n.e.,
francuski reformator religijny i współtwórca Kościoła ewangelicko-reformowanego.
królowa Egiptu, panowała 51–31 r. p.n.e.
polemista religijny, hagiograf, kaznodzieja, czołowy przedstawiciel polskiej kontrreformacji.
Ilustracje, multimedia
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego PWN
kazać
1. «polecić komuś, żeby coś zrobił»
2. «zmuszać do czegoś swoim postępowaniem, np. Kazał na siebie długo czekać.»
3. «stanowić podstawę, model czegoś, np. Zwyczaj każe tak zrobić.»
4. daw. «wygłosić kazanie»
kazanie
• kazanko
1. «przemówienie wygłaszane przez duchownego do wiernych w czasie nabożeństwa; też: napisany tekst tego przemówienia»
2. «długie i nudne moralizowanie»
• kazanko