jurydyka
Encyklopedia PWN
w Polsce XV–XVIII w. teren na obszarze miasta lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie wyłączony spod jurysdykcji władz miejskich;
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
partacze, szturarze, przeszkodnicy,
w dawnej Europie rzemieślnicy pracujący w zasięgu jurysdykcji miejskiej (w mieście, na przedmieściach, w jurydykach) i nie należący do istniejących cechów;
część Warszawy obejmująca 7 dzielnic na pr. brzegu Wisły: Pragę Północ, Pragę Południe, Targówek, Białołękę, Rembertów, Wawer i Wesołą;
komisje dobrego porządku, komisje boni ordinis,
instytucje kolegialne zajmujące się podporządkowaniem spraw większych miast królewskich Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego;
osiedle mieszkaniowe w Warszawie, nad Wisłą (w dzielnicy Śródmieście)
