jeziora deltowe
Encyklopedia PWN
hydrol. naturalny zbiornik śródlądowy, stanowiący wypełnione wodą zagłębienie terenu (misa lub czasza jeziorna), o brzegach ukształtowanych pod wpływem falowania i prądów wodnych, charakteryzujący się powolną wymianą wody.
jezioro deltowe w Dolinie Dolnej Odry, w dorzeczu Odry, w woj. zachodniopomor., na wys. 0,1 m; dawna zatoka Zalewu Szczecińskiego;
jezioro deltowe na Żuławach Wiślanych, w dorzeczu rzeki Elbląg, w województwie warmińsko-mazurskim, na południowy wschód od Elbląga, na wysokości 0,35 m;
woj. (od 1999) w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim (dł. granicy mor. 184,9 km), na zachodzie graniczy z Niemcami (186,6 km), na wschodzie z woj. pomor., na południowym wschodzie z wielkopol., na południu z lubuskim; utworzone z woj. szczecińskiego, koszalińskiego oraz części słupskiego, pilskiego i gorzowskiego;
