jednokomórkowych
Encyklopedia PWN
fitoplankton
ekol. plankton roślinny, zbiorowisko glonów (jednokomórkowych i kolonijnych) mikroskopijnej wielkości zasiedlających (wraz z planktonem zwierzęcym i bakteryjnym) otwartą toń wodną, w której unoszą się swobodnie, niezdolne do pokonywania silniejszych prądów wody;
[gr. phytón ‘roślina’, planktós ‘błąkający się’],
generatywne organy roślin, narządy płciowe roślin,
struktury związane z rozmnażaniem płciowym roślin: gametofity lub ich części gametangia, w których powstają gamety i może w nich dochodzić do łączenia gamet — zapłodnienia.
glaukofity, Glaucophyta,
gromada eukariotycznych, jednokomórkowych glonów, prawdopodobnie wyróżniona sztucznie, ponieważ zawiera kilka bardzo zróżnicowanych i bliżej niespokrewnionych między sobą rodzajów, np. Gloeochaete i Cyanoptyche.
indukcja
genet. podstawowy dla prokariontów i jednokomórkowych eukariontów mechanizm regulacji genetycznej na poziomie ekspresji genów;
[łac.],
współzależność między sekwencją zasad w DNA (lub w mRNA stanowiącym jego transkrypt) a sekwencją aminokwasów w białku;
trzeci i ostatni okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 135 do 65 mln lat temu; również nazwa systemu (jednostka chronostratygraficzna) obejmującego skały powstałe w tym czasie.
