Encyklopedia PWN

bóstwo indyjskie;

[sanskr. bhakti ‘udział’, ‘przywiązanie’, ‘miłość’, ‘pobożność’, od sanskr. pierwiastka bhaj ‘dzielić’, ‘uczestniczyć’, ‘miłować’],

w hinduizmie forma religijności wyrażająca się w rel. postawie człowieka — całkowitym emocjonalnym i intelektualnym oddaniu Bogu.

bhanga, sanskr. bhaṅgā,

środek halucynogenny przygotowywany z liści konopi indyjskich (Cannabis sativa), jednej z roślin uważanych za ziemski przybytek Śiwy;

Bhindranwale Dźarnajl Singh, Sant, ur. 1947, Rode (okręg Faridkot, Pendżab), zm. 6 lub 7 VI 1984, Amritsar,

charyzmatyczny przywódca fundamentalistów sikhijskich;

Bhutto Benazir, ur. 21 VI 1953, Karaczi, zm. 27 XII 2007, Rawalpindi,

córka Zulfikara Alego, polityk pakistański;

rzeka, ciek źródłowy Nidy do połączenia z Czarną Nidą;

Materiały dodatkowe