językach obiektowych
Encyklopedia PWN
inform. narzędzie do formułowania programów dla komputerów; jest językiem formalnym, którego składnia określa zasady zapisu programów (w sposób jednoznaczny i łatwy do analizy), a semantyka przypisuje programom ich interpretację (określa efekty działania programu zapisanego w języku programowania).
inform. zbiór wzajemnie powiązanych danych, przechowywanych w pamięci komputerów i wykorzystywanych przez programy użytkowe instytucji lub organizacji wraz z oprogramowaniem umożliwiającym definiowanie, wykorzystywanie i modyfikowanie tych danych;
inform. język programowania 3. poziomu, oprac. pod koniec lat 60. XX w. przez N. Wirtha, jako unowocześniony następca Algolu 60 (Algol), rozbudowany o możliwości definiowania nowych typów danych i dynamicznego zarządzania pamięcią, z uporządkowanymi procedurami wejścia–wyjścia;
UML, ang. Unified Modeling Language,
inform. uniwersalny język do modelowania graficznego, używany w metodach obiektowych do projektowania oprogramowania (informatyka);
