izolacja
Encyklopedia PWN
zjawisko przepływu prądu elektr. między źródłem prądu i jego odbiornikiem poza obwodem przewodowym, wynikające z istniejących wad objętościowych lub powierzchniowych dielektryka lub izolacji elektrycznej, a także wypływ prądu elektr. z powierzchni przewodu podczas wyładowania ulotowego (wyładowanie elektryczne);
blisko spokrewnione ze sobą gatunki, których zasięgi geograficzne są całkowicie rozdzielone;
ciepłochronne materiały, materiały termoizolacyjne,
materiały budowlane o strukturze porowatej lub włóknistej (z luźnych włókien, dość często sprasowanych lub połączonych lepiszczem syntetycznym), stosowane do izolacji cieplnej (termicznej) różnych obiektów i urządzeń.
Cyganie, nazwa własna większości Roma, część żyjących w Europie Zachodniej określa się Sinti,
lud częściowo osiadły, częściowo koczowniczy, zamieszkujący całą Europę (główne skupiska: Rumunia, Czechy, Bułgaria, Węgry, Słowacja), Azję (Azję Mniejszą, Azję Środkową, Syberię, Kaukaz), Amerykę Północną i Amerykę Południową, Australię;
dinozaury, Dinosauria,
nadrząd lądowych gadów naczelnych (archozaurów). Występowały od późnego triasu (ok. 200 mln lat temu) do końca kredy (65 mln lat temu) na wszystkich kontynentach; z terenów Polski znane z jurajskich tropów z Gór Świętokrzyskich oraz fragmentów szkieletów teropodów: z końca triasu z Lisowic na Śląsku (powiat lubliniecki) i wczesnej jury z Sołtykowa w Górach Świętokrzyskich.
substancje bardzo słabo przewodzące prąd elektr. (dielektryki), stosowane do izolowania przewodów (kabli), części maszyn i urządzeń elektrycznych.
