interferencyjny
Encyklopedia PWN
angielski fizyk, biolog, matematyk i wynalazca.
fiz. zjawisko nakładania się (superpozycji) 2 lub więcej fal, przy którym w różnych punktach przestrzeni następuje wzmacnianie (interferencja konstruktywna) lub osłabianie (interferencja destruktywna) amplitudy fali wypadkowej.
astr. technika wykorzystująca falowe właściwości promieniowania elektromagnetycznego w obszarze jego spójności — interferencję, do pozyskania informacji o emitującym to promieniowanie obiekcie astronomicznym.
jednobarwna krzywa obserwowana w obrazie interferencyjnym kryształu, powstałym po przejściu przez kryształ zbieżnej wiązki światła białego, spolaryzowanego liniowo.
izogira
czarne krzywe obserwowane w interferencyjnych obrazach, powstałych po przejściu zbieżnej spolaryzowanej wiązki światła białego przez kryształ dwójłomny.
[gr.],
geodeta i metrolog, polarnik;