imperator
Encyklopedia PWN
imperator
w staroż. Rzymie określenie osoby dysponującej imperium, dowódcy wojsk. lub zarządcy mającego określone zadanie do wykonania, później tytuł przyznawany przez żołnierzy zwycięskiemu wodzowi, uprawniający go do ubiegania się o triumf;
[łac.],
władca cesarstwa, tytuł monarszy wywodzący się od jednego z członów imienia Gajusza Juliusza Cezara (Cezar);
August, Caius Octavius, Caius Iulius Caesar, Imperator Caesar Augustus, pot. Oktawian, założyciel dynastii julijsko-klaudyjskiej, ur. 63 r. p.n.e., Rzym, zm. 14 r. n.e., Nola,
pierwszy cesarz rzymski.
car rosyjski, cesarz (imperator) Rosji.
autokrator
w staroż. Grecji urzędnik o nieograniczonych kompetencjach;
[gr., ‘jedynowładca’, ‘samowładca’],
tytuł władców bułgarskich, serbskich i rosyjskich;
