imitacyjny

Encyklopedia PWN

augmentacja
[łac.],
muz. przekształcenie motywu lub tematu muz. przez proporcjonalne powiększenie (najczęściej podwojenie) wartości rytmicznej jego dźwięków;
Certon
[sertą̣]
Pierre, ur. ok. 1510, Melun(?), zm. 23 II 1572, Paryż,
kompozytor francuski;
chanson
[szãsą̣] Wymowa,
muz.:
dyminucja
[łac.],
muz. przekształcenie motywu lub tematu muz. przez proporcjonalne zmniejszenie (najczęściej dwukrotne) wartości rytmicznej jego dźwięków;
fuga
[wł. < łac.],
muz. forma imitacyjna (imitacja), zarówno instrumentalna, jak i wokalna, o ściśle ustalonej liczbie głosów (2–8, najczęściej jednak 3-, 4- lub 5-głosowa), wykorzystująca różnorodne środki techniki polifonicznej, podporządkowane określonym założeniom tonalnym;
imitacja
[łac.],
muz. środek techniki polifonicznej (polifonia), polegający na powtórzeniu całości lub fragmentu melodii jednego głosu przez głos drugi, podczas gdy głos pierwszy kontynuuje swoją linię melodyczną;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia