iloczyn
Encyklopedia PWN
mat. iloczyn wektorów 
i 
, oznaczany · , w przestrzeni euklidesowej (kartezjańskiej) określony wzorem · = a b cos α, gdzie a, b — długości wektorów, a α — kąt między nimi;
i , oznaczany · , w przestrzeni euklidesowej (kartezjańskiej) określony wzorem · = a b cos α, gdzie a, b — długości wektorów, a α — kąt między nimi;
iloczyn stężeń jonów powstałych w reakcji dysocjacji wody: H2O ⇄ H+ + OH–, wyrażany wzorem Kw = 
(gdzie c — stężenie, a właściwie aktywność jonów H+ i OH–);
(gdzie c — stężenie, a właściwie aktywność jonów H+ i OH–);
mat. wyrażenie b1· b2 · ... · bn · ... , gdzie b1, b2, ... oznaczają liczby rzeczywiste lub zespolone;
iloczyn zbiorów, część wspólna zbiorów,
mat. zbiór tych wszystkich elementów, które należą jednocześnie do wszystkich rozważanych zbiorów;
mat. dla przestrzeni wektorowych U i V — przestrzeń wektorowa oznaczana symbolem U ⊗ V wraz z odwzorowaniem dwuliniowym t: U × V → U ⊗ V, posiadająca własność jednoznacznej uniwersalnej faktoryzacji (dla dowolnej przestrzeni wektorowej W i dowolnego odwzorowania ϕ: U × V → W istnieje dokładnie jedno odwzorowanie liniowe ρ: U ⊗ V → W spełniające warunek ϕ = ρ ⊗ t);
