iloczyn
Encyklopedia PWN
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego (w przestrzeni euklidesowej): i.m.w. 
, 
, 
o wspólnym początku jest iloczyn skalarny ( × ) · , gdzie znak × oznacza mnożenie wektorowe (iloczyn wektorowy), a znak · oznacza mnożenie skalarne (iloczyn skalarny);
, , o wspólnym początku jest iloczyn skalarny ( × ) · , gdzie znak × oznacza mnożenie wektorowe (iloczyn wektorowy), a znak · oznacza mnożenie skalarne (iloczyn skalarny);
iloczyn kartezjański zbiorów, produkt zbiorów,
mat. jedno z pojęć teorii mnogości: iloczynem kartezjańskim zbiorów X i Y nazywa się zbiór wszystkich uporządkowanych par 〈x, y〉, w których pierwszy element x należy do zbioru X, a drugi y — do zbioru Y;
chem. iloczyn aktywności (lub stężeń molowych) jonów — kationów i anionów powstałych w wyniku dysocjacji elektrolitycznej (lub autodysocjacji) cząsteczek związku chemicznego;
iloczyn aktywności jonów powstałych w procesie dysocjacji substancji w roztworze nasyconym tej substancji;
iloczyn wektorowy, iloczyn zewnętrzny,
mat. pojęcie z zakresu rachunku wektorowego: iloczynem wektorowym wektorów i (oznaczanym × lub [, ]) w przestrzeni 3-wymiarowej nazywa się wektor = × , którego kierunek jest prostopadły do obu wektorów i , długość c = a b sinα (gdzie α to kąt między kierunkami wektorów i ), a orientacja trójki , , jest dodatnia (zgodna z orientacją układu współrzędnych);
