idole
Encyklopedia PWN
idole
niewielkie terakotowe i kamienne rzeźby przedstawiające stylizowane postacie ludzkie, gł. kobiet;
[łac. idolum ‘wyobrażenie’ < gr. eídōlon ‘podobizna’],
idole
filoz. w starożytnej, greckiej teorii poznania (głównie u Demokryta z Abdery i w epikureizmie) są to małe cząstki (podobizny) wysyłane przez przedmioty we wszystkich kierunkach;
[łac. idolum ‘wyobrażenie’ < gr. eídōlon ‘podobizna’],
kamienne (marmurowe) lub terakotowe rzeźby wytwarzane na Cykladach od późnego neolitu do okresu późnocykladzkiego (cykladzka sztuka);
idol
osoba ciesząca się szczególną popularnością, bożyszcze pewnych kręgów publiczności (np. piosenkarz, sportowiec).
[gr.],
Bacon 
, baron of Verulam, ur. 22 I 1561, Strand k. Londynu, zm. 9 IV 1626, Londyn,
angielski mąż stanu i filozof, prawnik.
[bẹıkən]
Francis , baron of Verulam, ur. 22 I 1561, Strand k. Londynu, zm. 9 IV 1626, Londyn,
almerska kultura, kultura Almería,
archeol. kultura neolitu rozprzestrzeniona w południowo-wschodniej części Płw. Iberyjskiego, rozwijająca się w IV tysiącleciu p.n.e.;
